Bölüm 0: Prolog

Kyongseong’un neon ışıkları bu şehirde hiç gece olmamasının sebebidir. Gökyüzü, çelik ve camdan yükselen kulelerin arasında kaybolurken, sokaklarda kan kokusu taşır. Bu şehir, güzelliğiyle kör eder, ama gölgelerinde saklanan gerçekler her zaman karanlıktır. Ben, Wei Lian, bu gölgelerin avcısıyım. Ve avım, bu gece başlıyor.

Yağmur, dar bir ara sokağa damlarken, kan kırmızısı pelerinli bir figür, titreyen elleriyle duvara tutunuyordu. Adamın gözleri, korku ve suçlulukla doluydu. Kang Ji-ho, bir Kan Kutsayıcısı. Yozlaşmış bir ruh. Üç masumun kanını, kendi gücünü artırmak için kurban etmiş bir canavar. Gölge Kodu’na göre, onun sonu gelmişti.

Elimde, Kan Qi’mden doğan ince, kırmızı bir iplik titreşiyordu. Sessizce, bir gölge gibi yaklaştım. Kang Ji-ho’nun nefesi kesildi; beni fark etmişti. Ama çok geçti. İpliğim, bir yılan gibi havada süzüldü ve onun bileklerini sardı. Çırpındı, bağırdı, ama sesi Kyongseong’un uğultusunda kayboldu.

“Neden?” diye fısıldadı, gözleri çaresizce bana kilitlenmişti. “Sen kimsin?”

Cevap vermedim. Gölge Kodu, konuşmamı gerektirmez. Sadece adaleti sağlar. Kan ipliği, onun boğazına dolandı ve bir an sonra her şey bitti. Kang Ji-ho, yere yığıldı, gözleri boş bir şekilde neon ışıklara bakıyordu.

Kalbim, her zamanki gibi çarpıyordu. Öldürmenin verdiği o iğrenç haz, Kan Qi’min damarlarımdaki dansı… Bu, benim lanetim. Meister Shen’in öğrettiği kod, bu dürtüyü zincirliyor, ama her avda zincirler biraz daha zayıflıyor. Ben bir kurtarıcı mıyım, yoksa sadece bir canavar mı?

Uzakta, polis sirenleri yankılanmaya başladı. Hye-jin’in ekibi yaklaşıyordu. Onun keskin zekâsı, bir gün sırrımı ortaya çıkarabilir. Ama bu gece değil. Kan ipliğimi geri çektim, gölgelere karıştım ve Kyongseong’un karanlığına daldım.

Bu şehir, suçlularla dolu. Ve ben, onların kâbusuyum. Ama asıl kâbus, içimde büyüyor. Kan Qi’m, her öldürmede güçleniyor. Ve bir gün, beni yutabilir.