Bölüm 2

Bölüm 2: Sarah Mitchell Davaya Atanır
Boston Logan Havaalanı’ndan çıkan Ajan Sarah Mitchell, sabahın erken saatlerinde şehre adım attı. 32 yaşındaki FBI profiler’ı, koyu kahverengi saçlarını rüzgardan korumaya çalışarak taksiye bindi.
“Boston Polis Departmanı, lütfen,” dedi şoföre.
Yolculuk sırasında, Sarah dosyayı tekrar inceledi. David Chen’in ölüm raporu ve olay yerinin fotoğrafları masasının üzerinde duruyordu. Duvarlardaki matematik formülleri, profesörün vücudunun düzenli yerleştirilmesi ve en önemlisi, o not: “Oyun başladı. İlk hamle sizin.”
Bu, klasik bir seri katil imzasıydı. Ancak bu katil, diğerlerinden farklıydı. Çok daha zeki, çok daha hesaplı.
Boston Polis Departmanı’na vardığında, Komiser Rodriguez onu karşıladı.
“Ajan Mitchell, hoş geldiniz,” dedi elini uzatarak.
Sarah elini sıktı. “Komiser Rodriguez, teşekkürler. Dosyayı inceledim. Bu çok ilginç bir vaka.”
Rodriguez onu ofisine götürdü. Masanın üzerinde, David Chen cinayetinin tüm belgeleri yayılmıştı.
“Ne düşünüyorsunuz?” dedi Rodriguez.
Sarah fotoğrafları inceledi. “Bu katil, sıradan biri değil. Profesör Chen’in araştırmasını biliyor, matematik formüllerini anlıyor ve her şeyi planlamış. Bu bir oyun.”
“Oyun mu?”
“Evet. Katil, kendisini çok zeki görüyor ve FBI’ı kendi kurallarına göre oynamaya zorluyor. ‘İlk hamle sizin’ demesi, bizi provoke ediyor.”
Rodriguez başını salladı. “Ama neden? Ne istiyor?”
Sarah masanın üzerindeki notu gösterdi. “Dikkat edin, bu yazı çok düzenli. Katil, her detayı hesaplamış. Profesör Chen’i öldürdükten sonra, vücudunu düzenli bir şekilde yerleştirmiş. Bu, kontrol manyağı birinin işi.”
“Peki bir sonraki hamlesi ne olabilir?”
Sarah gözlerini kapattı ve düşündü. “Eğer bu gerçekten bir oyunsa, bir sonraki cinayet yakında olacak. Ve bu sefer, daha karmaşık ipuçları bırakacak.”
O anda, Rodriguez’in telefonu çaldı. Arayan dedektif O’Connor’dı.
“Patron, yeni bir cinayet var. MIT’de bir geometri profesörü öldürülmüş.”
Sarah ve Rodriguez birbirlerine baktılar. Sarah’nın tahmini doğru çıkmıştı.
“Olay yerine gidelim,” dedi Sarah.
MIT kampüsüne vardıklarında, Profesör Robert Kim’in ofisinde benzer bir manzara ile karşılaştılar. Profesör, masasının üzerinde cansız yatıyordu ve etrafında geometrik şekiller çizilmişti.
“Bu da aynı katil,” dedi Sarah. “Aynı modus operandi.”
Rodriguez duvarlardaki geometrik şekilleri inceledi. “Bu şekiller ne anlama geliyor?”
Sarah dikkatle baktı. “Bu… bu bir labirent. Ve ortada bir nokta var. Sanki bir yol gösteriyor.”
O’Connor masanın üzerindeki kağıdı buldu. “Burada da bir not var.”
Kağıdı okudu: “İkinci hamle. Labirentin sonunda gerçek bulunur.”
Sarah notu inceledi. “Aynı yazı. Aynı katil.”
Dr. Park vücudu inceledi. “Ölüm zamanı yaklaşık üç saat önce. Aynı yöntem – hafif boğulma izi, savunma yarası yok.”
Sarah ofisi dolaştı. “Bu katil, her cinayetinde farklı bir tema kullanıyor. İlk cinayet matematik formülleri, ikinci cinayet geometri. Her seferinde daha karmaşık ipuçları bırakıyor.”
Rodriguez başını salladı. “Ama neden akademisyenleri hedef alıyor?”
“Çünkü onlar zeki insanlar. Katil, kendisini onlarla eşit görüyor. Belki de kendisi de bir akademisyen.”
O’Connor not defterine yazdı. “MIT ve Boston Üniversitesi arasında ortak bir bağlantı var mı?”
Sarah düşündü. “Her iki üniversitede de matematik bölümleri var. Belki de katil, bu bölümlerden birinde çalışıyor veya çalışmış.”
Rodriguez telefonunu çıkardı. “Her iki üniversitenin de matematik bölümlerindeki tüm personeli kontrol edelim.”
Sarah labirenti tekrar inceledi. “Bu labirent… bu sadece bir şekil değil. Bu bir mesaj.”
“Ne tür bir mesaj?”
Sarah parmağıyla labirentin çizgilerini takip etti. “Eğer bu labirentin sonuna kadar gidersek… burada bir harf var. ‘S’ harfi.”
Rodriguez yaklaştı. “Gerçekten de öyle. ‘S’ harfi ne anlama geliyor?”
Sarah düşündü. “Belki de bir isim. Belki de bir yer. Ya da belki de… bir sonraki hedefin baş harfi.”
O’Connor hızlıca not aldı. “MIT ve Boston Üniversitesi’nde ‘S’ ile başlayan matematik profesörleri var mı?”
Sarah başını salladı. “Bu çok genel. Ama bir şey kesin: Katil, bize ipuçları veriyor. Ve bu ipuçları, bir sonraki cinayete götürüyor.”
O günün akşamında, Sarah otel odasında otururken, telefonu çaldı. Arayan FBI’dan patronu Ajan Thompson’dı.
“Sarah, nasıl gidiyor?”
“Karmaşık, patron. Bu katil çok zeki. Her cinayetinde farklı ipuçları bırakıyor ve bizi kendi oyununa çekmeye çalışıyor.”
“Peki sen ne düşünüyorsun?”
Sarah pencereden dışarı baktı. “Bu katil, sadece öldürmek istemiyor. O bir mesaj vermek istiyor. Ve bu mesaj, sadece belirli insanların anlayabileceği türden.”
“Seni bu davada tutuyorum, Sarah. Bu katili yakalamak senin işin.”
Telefon kapanırken, Sarah masanın üzerindeki dosyalara baktı. İki cinayet, iki farklı tema, iki farklı ipucu. Ama ortak bir bağlantı vardı: Zeka ve kontrol.
O gece, Boston’un başka bir yerinde, Alexander Blackwood, üçüncü cinayetini planlıyordu. Masasının üzerinde, Sarah Mitchell’in günlük programı duruyordu.
“Çok güzel oynuyorsun, Sarah,” dedi kendi kendine. “Ama henüz oyunun kurallarını bilmiyorsun.”
—