Bölüm 3

Bölüm 3: Üçüncü Cinayet – Fibonacci Dizisi
Sarah Mitchell, sabahın erken saatlerinde uyandığında, telefonunun sürekli çaldığını fark etti. Arayan Komiser Rodriguez’di.
“Sarah, üçüncü cinayet var. Harvard’da bir matematik profesörü öldürülmüş.”
Sarah hemen hazırlandı ve Harvard kampüsüne gitti. Bu sefer, Profesör Samuel Foster’ın ofisinde, önceki cinayetlerden farklı bir manzara ile karşılaştı.
Profesör Foster’ın vücudu, masasının üzerinde yatıyordu, ancak bu sefer etrafında sayılar vardı. Duvarlarda, masada, hatta profesörün vücudunun üzerinde bile sayılar yazılmıştı.
“Bu sayılar ne anlama geliyor?” dedi Rodriguez.
Sarah dikkatle inceledi. “Bu… bu Fibonacci dizisi. 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55…”
“Fibonacci dizisi mi?”
“Evet. Her sayı, kendinden önceki iki sayının toplamı. Matematikte çok önemli bir dizi.”
O’Connor masanın üzerindeki kağıdı buldu. “Burada da bir not var.”
Kağıdı okudu: “Üçüncü hamle. Dizinin sonunda cevap gizli.”
Sarah notu inceledi. “Aynı yazı. Aynı katil.”
Dr. Park vücudu inceledi. “Ölüm zamanı yaklaşık dört saat önce. Aynı yöntem.”
Sarah ofisi dolaştı. “Bu katil, her cinayetinde farklı bir matematiksel konsept kullanıyor. İlk cinayet genel matematik formülleri, ikinci cinayet geometri, üçüncü cinayet Fibonacci dizisi.”
Rodriguez başını salladı. “Ama neden Fibonacci dizisi?”
Sarah düşündü. “Fibonacci dizisi, doğada çok yaygın bir dizi. Çiçeklerin yaprakları, deniz kabukları, hatta insan vücudundaki oranlar bile bu diziye uyar. Belki de katil, doğal düzeni taklit etmeye çalışıyor.”
O’Connor not defterine yazdı. “Peki bu dizinin sonunda ne var?”
Sarah sayıları tekrar inceledi. “Fibonacci dizisi sonsuza kadar devam eder. Ama burada yazılan sayılar… 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55. Bu 10 sayı.”
“10 sayı ne anlama geliyor?”
Sarah düşündü. “Belki de bir tarih. Belki de bir koordinat. Ya da belki de… bir telefon numarası.”
Rodriguez telefonunu çıkardı. “Bu sayıları bir telefon numarası olarak deneyelim.”
Sarah başını salladı. “Hayır, bu çok basit olur. Bu katil daha karmaşık düşünüyor.”
O anda, Sarah’nın dikkatini çeken bir şey oldu. Duvardaki sayıların arasında, küçük bir sembol vardı. Bir üçgen.
“Bu üçgen ne anlama geliyor?” dedi Sarah.
Rodriguez yaklaştı. “Üçgen mi? Nerede?”
Sarah parmağıyla gösterdi. “Burada. Sayıların arasında gizlenmiş.”
O’Connor fotoğraf çekti. “Bu üçgen, belki de bir yön gösteriyor.”
Sarah düşündü. “Üçgen… üçgen… belki de bir piramit. Ya da belki de… bir dağ.”
“Dağ mı?”
“Evet. Boston’da dağ yok ama… belki de bir bina. Belki de bir adres.”
Rodriguez hızlıca not aldı. “Boston’da üçgen şeklinde binalar var mı?”
Sarah başını salladı. “Bu çok genel. Ama bir şey kesin: Bu katil, her cinayetinde daha karmaşık ipuçları bırakıyor.”
O günün akşamında, Sarah otel odasında otururken, Fibonacci dizisini tekrar inceledi. 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55. Bu sayıların bir anlamı olmalıydı.
Telefonu çaldı. Arayan Dr. Emily Chen’di. Adli psikolog, FBI’ın davaya atadığı uzmanlardan biriydi.
“Sarah, Fibonacci dizisini inceledim. Bu sayıların bir anlamı var.”
“Ne anlamı?”
“Fibonacci dizisi, altın oran ile ilişkili. Altın oran, 1.618. Bu oran, estetik ve güzellik ile ilişkili.”
Sarah düşündü. “Yani katil, güzellik peşinde mi?”
“Belki de. Ama daha önemlisi, Fibonacci dizisi, büyüme ve gelişme ile ilişkili. Her sayı, önceki sayıların toplamı. Belki de katil, kendisinin de büyüdüğünü, geliştiğini göstermek istiyor.”
Sarah not aldı. “Bu mantıklı. Katil, her cinayetinde daha karmaşık ipuçları bırakıyor. Kendisinin de geliştiğini göstermek istiyor.”
“Peki üçgen sembolü hakkında ne düşünüyorsun?”
Sarah düşündü. “Üçgen… üçgen… belki de bir piramit. Piramit, güç ve kontrol sembolü.”
“Evet. Ve piramit, yukarı doğru büyür. Tıpkı Fibonacci dizisi gibi.”
Sarah gözlerini açtı. “Yani katil, kendisinin güçlendiğini, büyüdüğünü göstermek istiyor.”
“Evet. Ve bu, tehlikeli bir işaret.”
Telefon kapanırken, Sarah masanın üzerindeki dosyalara baktı. Üç cinayet, üç farklı matematiksel tema, üç farklı ipucu. Ama ortak bir bağlantı vardı: Büyüme ve güç.
O gece, Boston’un başka bir yerinde, Alexander Blackwood, dördüncü cinayetini planlıyordu. Masasının üzerinde, Fibonacci dizisinin devamı duruyordu: 89, 144, 233, 377…
“Çok güzel oynuyorsun, Sarah,” dedi kendi kendine. “Ama henüz oyunun derinliğini anlamıyorsun.”
—