Bölüm 30

Bölüm 30: Üçüncü Yüzleşme
Sarah Mitchell, kararını verdikten sonra, Alexander Blackwood ile üçüncü kez yüzleşmeye hazırlanıyordu. Gerçek kimliği, matematiksel yetenekleri, FBI’ın onu kandırması… Tüm bu bilgiler, onun zihninde sürekli dönüyordu. Hipnoterapi seansında hatırladığı anılar ve psikolojik testlerin analizi, artık daha anlamlı geliyordu.
O gece, Sarah Boston Halk Kütüphanesi’ne gitti. Alexander Blackwood ile üçüncü kez yüz yüze konuşacaktı. Ama bu sefer, farklı bir amaçla gidiyordu. Gerçek kimliğini öğrenmek istiyordu.
Sarah kütüphaneye girdi. İçerisi karanlıktı. Ama bir ışık vardı. Satranç masasının yanında bir ışık.
Sarah satranç masasına yaklaştı. Masanın üzerinde yine bir satranç oyunu vardı. Ama bu oyun, önceki oyunlardan farklıydı. Bu oyun, daha karmaşıktı.
“Merhaba, Sarah.”
Sarah başını çevirdi. Alexander Blackwood, masanın diğer tarafında oturuyordu.
“Alexander Blackwood,” dedi Sarah.
“Evet, Sarah. Ben Alexander Blackwood. Ve bu gece, gerçeği öğreneceksin.”
Sarah düşündü. “Hangi gerçeği?”
“Senin gerçek kimliğini, Sarah. Senin kim olduğunu.”
Sarah şaşırdı. “Kim olduğumu mu? Ben kimim?”
“Bu satranç oyununu hatırlıyor musun, Sarah?”
Sarah masaya baktı. “Bu oyunu hatırlamıyorum.”
“Evet, Sarah. Bu oyunu hatırlamıyorsun. Çünkü anıların manipüle edildi.”
Sarah düşündü. “Manipüle edildi mi? Nasıl?”
“Evet, Sarah. Anıların manipüle edildi. Ama bu gece, gerçeği öğreneceksin.”
Sarah düşündü. “Gerçeği mi? Hangi gerçeği?”
“Senin gerçek kimliğini, Sarah. Senin kim olduğunu.”
Sarah şaşırdı. “Kim olduğumu mu? Ben kimim?”
“Bu gece öğreneceksin, Sarah. Bu gece, gerçeği öğreneceksin.”
Alexander Blackwood masanın üzerindeki bir dosyayı açtı. “Bu dosyayı oku, Sarah.”
Sarah dosyayı aldı. Dosyanın üzerinde “Sarah Mitchell – Gerçek Kimlik – Gizli” yazıyordu.
Sarah dosyayı açtı. İçinde, kendi fotoğrafı vardı. Ama bu fotoğraf, tanıdık değildi. Bu fotoğraf, çok küçük bir çocuğun fotoğrafıydı.
“Bu fotoğraf nedir?” dedi Sarah.
“Bu fotoğraf, senin gerçek fotoğrafın, Sarah. Senin çocukluk fotoğrafın.”
Sarah şaşırdı. “Çocukluk fotoğrafım mı? Ama bu ben değilim.”
“Evet, Sarah. Bu sensin. Ama sen bunu hatırlamıyorsun.”
Sarah düşündü. “Nasıl? Nasıl hatırlamıyorum?”
“Çünkü anıların manipüle edildi, Sarah. Senin gerçek kimliğin gizlendi.”
Sarah şaşırdı. “Gerçek kimliğim mi? Benim gerçek kimliğim ne?”
Alexander Blackwood dosyadan başka bir kağıt çıkardı. “Bu kağıdı oku, Sarah.”
Sarah kağıdı aldı. Kağıdın üzerinde, karmaşık matematiksel formüller vardı. Ama bu formüller, tanıdık değildi.
“Bu formüller nedir?” dedi Sarah.
“Bu formüller, senin yazdığın formüller, Sarah. Senin çocukken yazdığın formüller.”
Sarah şaşırdı. “Benim mi? Çocukken mi?”
“Evet, Sarah. Bu formüller, senin yazdığın formüller. Ama sen bunu hatırlamıyorsun.”
Sarah düşündü. “Nasıl? Nasıl hatırlamıyorum?”
“Çünkü anıların manipüle edildi, Sarah. Senin gerçek yeteneklerin gizlendi.”
Sarah şaşırdı. “Gerçek yeteneklerim mi? Hangi yeteneklerim?”
“Senin matematiksel yeteneklerin, Sarah. Senin kod çözme yeteneklerin.”
Sarah düşündü. “Kod çözme mi? Hangi kodları?”
“Seri katillerin kodları, Sarah. Sen, seri katillerin bıraktığı kodları çözebiliyordun.”
Sarah şaşırdı. “Seri katillerin kodlarını mı? Nasıl?”
“Sen, matematiksel analiz yapabiliyordun, Sarah. Sen, karmaşık kodları çözebiliyordun.”
Sarah düşündü. “Yani ben, gerçekten de kod çözebiliyor muydum?”
“Evet, Sarah. Sen kod çözebiliyordun. Ama bu yetenek, gizlendi.”
Sarah şaşırdı. “Gizlendi mi? Neden?”
“Çünkü bu yetenek, tehlikeliydi. Bu yetenek, seni hedef haline getiriyordu.”
Sarah düşündü. “Yani FBI, beni korumak için mi gizledi?”
“Evet, Sarah. FBI seni korumak için gizledi. Ama bu, doğru değildi.”
Sarah düşündü. “Doğru değil mi? Neden?”
“Çünkü sen, kendi yeteneklerini kullanma hakkına sahipsin, Sarah. Sen, gerçeği öğrenme hakkına sahipsin.”
Sarah düşündü. “Gerçeği mi? Hangi gerçeği?”
“Senin gerçek yeteneklerini, Sarah. Senin ne yapabildiğini.”
Sarah şaşırdı. “Ne yapabildiğimi mi? Ben ne yapabiliyordum?”
“Bu gece öğreneceksin, Sarah. Bu gece, gerçeği öğreneceksin.”
Alexander Blackwood dosyadan başka bir kağıt çıkardı. “Bu kağıdı oku, Sarah.”
Sarah kağıdı aldı. Kağıdın üzerinde, karmaşık bir aile ağacı vardı. Ama bu aile ağacı, tanıdık değildi.
“Bu aile ağacı nedir?” dedi Sarah.
“Bu aile ağacı, senin gerçek aile ağacın, Sarah. Senin gerçek ailen.”
Sarah şaşırdı. “Gerçek ailem mi? Ama benim ailem öldü.”
“Hayır, Sarah. Senin ailen ölmedi. Senin ailen hala yaşıyor.”
Sarah şaşırdı. “Yaşıyor mu? Nerede?”
“Senin ailen, güvenli bir yerde yaşıyor. Ama sen bunu bilmiyorsun.”
Sarah düşündü. “Nasıl? Nasıl bilmiyorum?”
“Çünkü FBI, senin anılarını manipüle etti. Senin gerçek ailenizi öldürdüğünü söyledi.”
Sarah şaşırdı. “Öldürdüğünü mü? Ama benim ailem gerçekten ölmedi mi?”
“Hayır, Sarah. Senin ailen ölmedi. Senin ailen hala yaşıyor.”
Sarah şaşırdı. “Yaşıyor mu? Nerede?”
“Senin ailen, güvenli bir yerde yaşıyor. Ama sen bunu bilmiyorsun.”
Sarah düşündü. “Nasıl? Nasıl bilmiyorum?”
“Çünkü FBI, senin anılarını manipüle etti. Senin gerçek ailenizi öldürdüğünü söyledi.”
Sarah şaşırdı. “Yani FBI, beni mi kandırdı?”
“Evet, Sarah. FBI seni kandırdı. Senin gerçek kimliğini gizledi.”
Sarah düşündü. “Neden? Neden gizledi?”
“Çünkü sen, özel bir çocuktun, Sarah. Sen, özel bir yeteneğe sahiptin.”
Sarah düşündü. “Özel yetenek mi? Hangi yetenek?”
“Sen, seri katillerin kodlarını çözebiliyordun. Ama bu yetenek, tehlikeliydi.”
Sarah şaşırdı. “Tehlikeli mi? Neden?”
“Çünkü seri katiller, seni hedef alıyordu. Seni öldürmek istiyordu.”
Sarah düşündü. “Öldürmek mi? Neden?”
“Çünkü sen, onları yakalayabilirdin. Sen, onların kodlarını çözebilirdin.”
Sarah düşündü. “Yani ben, seri katillerin düşmanı mıydım?”
“Evet, Sarah. Sen seri katillerin düşmanıydın. Ama bu, gizlendi.”
Sarah şaşırdı. “Gizlendi mi? Nasıl?”
“FBI, senin anılarını manipüle etti. Senin normal bir çocuk olduğunu söyledi.”
Sarah düşündü. “Normal çocuk mu? Ama ben normal değil miydim?”
“Hayır, Sarah. Sen normal değildin. Sen özel bir çocuktun.”
Sarah şaşırdı. “Özel mi? Nasıl?”
“Sen, matematiksel bir deha, Sarah. Sen, çok küçük yaştan itibaren matematiksel problemleri çözebiliyordun.”
Sarah düşündü. “Yani ben, gerçekten de matematiksel bir deha mıydım?”
“Evet, Sarah. Sen matematiksel bir dehasın. Ama bu yetenek, gizlendi.”
Sarah şaşırdı. “Gizlendi mi? Neden?”
“Çünkü bu yetenek, tehlikeliydi. Bu yetenek, seni hedef haline getiriyordu.”
Sarah düşündü. “Yani FBI, beni korumak için mi gizledi?”
“Evet, Sarah. FBI seni korumak için gizledi. Ama bu, doğru değildi.”
Sarah düşündü. “Doğru değil mi? Neden?”
“Çünkü sen, kendi yeteneklerini kullanma hakkına sahipsin, Sarah. Sen, gerçeği öğrenme hakkına sahipsin.”
Sarah düşündü. “Gerçeği mi? Hangi gerçeği?”
“Senin gerçek kimliğini, Sarah. Senin kim olduğunu.”
Sarah şaşırdı. “Kim olduğumu mu? Ben kimim?”
“Bu gece öğreneceksin, Sarah. Bu gece, gerçeği öğreneceksin.”
—