Bölüm 4

Bölüm 4: Dördüncü Cinayet – Şifreli Mesaj
Sarah Mitchell, sabahın erken saatlerinde uyandığında, telefonunun sürekli çaldığını fark etti. Arayan yine Komiser Rodriguez’di.
“Sarah, dördüncü cinayet var. Tufts Üniversitesi’nde bir kriptografi profesörü öldürülmüş.”
Sarah hemen hazırlandı ve Tufts kampüsüne gitti. Bu sefer, Profesör Michael Torres’ın ofisinde, önceki cinayetlerden çok farklı bir manzara ile karşılaştı.
Profesör Torres’ın vücudu, masasının üzerinde yatıyordu, ancak bu sefer etrafında şifreli mesajlar vardı. Duvarlarda, masada, hatta profesörün vücudunun üzerinde bile garip semboller yazılmıştı.
“Bu semboller ne anlama geliyor?” dedi Rodriguez.
Sarah dikkatle inceledi. “Bu… bu şifreli bir mesaj. Kriptografi profesörü olduğu için, katil de şifreli bir mesaj bırakmış.”
O’Connor masanın üzerindeki kağıdı buldu. “Burada da bir not var.”
Kağıdı okudu: “Dördüncü hamle. Şifreyi çöz, gerçeği bul.”
Sarah notu inceledi. “Aynı yazı. Aynı katil.”
Dr. Park vücudu inceledi. “Ölüm zamanı yaklaşık beş saat önce. Aynı yöntem.”
Sarah ofisi dolaştı. “Bu katil, her cinayetinde farklı bir matematiksel konsept kullanıyor. İlk cinayet genel matematik formülleri, ikinci cinayet geometri, üçüncü cinayet Fibonacci dizisi, dördüncü cinayet şifreleme.”
Rodriguez başını salladı. “Ama bu şifreli mesajları nasıl çözeceğiz?”
Sarah düşündü. “Profesör Torres, kriptografi uzmanıydı. Belki de bu şifre, onun kendi araştırması ile ilgili.”
O anda, Sarah’nın dikkatini çeken bir şey oldu. Duvardaki şifreli mesajların arasında, küçük bir anahtar sembolü vardı.
“Bu anahtar ne anlama geliyor?” dedi Sarah.
Rodriguez yaklaştı. “Anahtar mı? Nerede?”
Sarah parmağıyla gösterdi. “Burada. Şifreli mesajların arasında gizlenmiş.”
O’Connor fotoğraf çekti. “Bu anahtar, belki de şifreyi çözmek için bir ipucu.”
Sarah düşündü. “Anahtar… anahtar… belki de bir şifre anahtarı. Ya da belki de… bir yer.”
“Yer mi?”
“Evet. Belki de bu anahtar, bir yeri işaret ediyor. Belki de bir bina, bir oda, bir adres.”
Rodriguez hızlıca not aldı. “Boston’da anahtar şeklinde binalar var mı?”
Sarah başını salladı. “Bu çok genel. Ama bir şey kesin: Bu katil, her cinayetinde daha karmaşık ipuçları bırakıyor.”
O günün akşamında, Sarah otel odasında otururken, şifreli mesajları tekrar inceledi. Bu sembollerin bir anlamı olmalıydı.
Telefonu çaldı. Arayan FBI’dan patronu Ajan Thompson’dı.
“Sarah, bu vaka çok karmaşık hale geliyor. Dört cinayet, dört farklı üniversite. Bu bir seri katil.”
“Evet, patron. Ve bu katil çok zeki. Her cinayetinde farklı matematiksel konseptler kullanıyor.”
“Bu yüzden size özel bir ekip kuruyorum. Dr. Emily Chen, adli psikolog. Ajan Mark Davis, teknoloji uzmanı. Ve Ajan Lisa Park, adli tıp uzmanı.”
Sarah şaşırdı. “Özel bir ekip mi?”
“Evet. Bu katili yakalamak için tüm kaynakları kullanacağız.”
Telefon kapanırken, Sarah masanın üzerindeki dosyalara baktı. Dört cinayet, dört farklı matematiksel tema, dört farklı ipucu. Ama ortak bir bağlantı vardı: Zeka ve kontrol.
Ertesi sabah, FBI’ın Boston ofisinde, özel ekip toplandı. Dr. Emily Chen, 40 yaşında, koyu saçlı, keskin gözlü bir kadındı. Ajan Mark Davis, 35 yaşında, teknoloji konusunda uzman bir adamdı. Ajan Lisa Park ise 30 yaşında, adli tıp konusunda deneyimli bir kadındı.
“Hoş geldiniz,” dedi Sarah. “Bu vaka çok karmaşık. Dört cinayet, dört farklı üniversite, dört farklı matematiksel tema.”
Dr. Chen başını salladı. “Bu katil, klasik bir psikopat değil. Bu, üstün zekalı bir seri katil. Her cinayetinde farklı bir tema kullanıyor ve bizi kendi oyununa çekmeye çalışıyor.”
Ajan Davis not aldı. “Peki şifreli mesajları çözmek için ne yapabiliriz?”
Sarah düşündü. “Profesör Torres’ın bilgisayarını inceleyelim. Belki de şifre anahtarı orada.”
Ajan Park başını salladı. “Vücut üzerinde de şifreli mesajlar var. Bu, katilin çok dikkatli olduğunu gösteriyor.”
Dr. Chen düşündü. “Bu katil, kontrol manyağı. Her detayı hesaplamış. Vücudu düzenli yerleştirmiş, şifreli mesajlar bırakmış. Bu, klasik bir seri katil profili.”
Sarah masanın üzerindeki dosyaları gösterdi. “İlk cinayet: matematik formülleri. İkinci cinayet: geometri. Üçüncü cinayet: Fibonacci dizisi. Dördüncü cinayet: şifreleme. Her seferinde daha karmaşık.”
Ajan Davis not aldı. “Peki bir sonraki cinayet ne olabilir?”
Sarah düşündü. “Eğer bu bir dizi ise, bir sonraki cinayet daha da karmaşık olacak. Belki de müzik, belki de sanat, belki de başka bir şey.”
Dr. Chen başını salladı. “Bu katil, kendisini çok zeki görüyor. Ve bizi de zeki olduğumuzu göstermeye zorluyor.”
O günün akşamında, Sarah otel odasında otururken, şifreli mesajları tekrar inceledi. Bu sembollerin bir anlamı olmalıydı.
Telefonu çaldı. Arayan Dr. Chen’di.
“Sarah, şifreli mesajları inceledim. Bu semboller, klasik bir şifreleme yöntemi kullanıyor.”
“Ne tür bir şifreleme?”
“Substitution cipher. Her harf, başka bir sembolle değiştirilmiş.”
Sarah gözlerini açtı. “Yani bu mesajı çözebiliriz?”
“Evet, ama anahtar gerekli. Anahtar olmadan çözmek çok zor.”
Sarah düşündü. “Anahtar… anahtar… belki de bu anahtar sembolü, gerçekten de bir anahtar.”
“Evet. Belki de bu anahtar, şifreyi çözmek için gerekli.”
Telefon kapanırken, Sarah masanın üzerindeki dosyalara baktı. Dört cinayet, dört farklı matematiksel tema, dört farklı ipucu. Ama ortak bir bağlantı vardı: Zeka ve kontrol.
O gece, Boston’un başka bir yerinde, Alexander Blackwood, beşinci cinayetini planlıyordu. Masasının üzerinde, şifreli mesajların çözümü duruyordu.
“Çok güzel oynuyorsun, Sarah,” dedi kendi kendine. “Ama henüz oyunun kurallarını anlamıyorsun.”
—