Bölüm 45

Bölüm 45: Sarah’nın Kod Çözme Yeteneği
Sarah Mitchell, on yedinci cinayetten sonra, kod çözme yeteneğini daha da geliştirmeye başlamıştı. Gerçek yetenekleri, matematiksel dehası, FBI’ın onu kandırması… Tüm bu bilgiler, onun zihninde sürekli dönüyordu. On yedi cinayetin kodlarını çözme sürecinde öğrendiği gerçekler, onun dünyasını altüst etmişti.
O gece, Sarah FBI ofisinde otururken, tüm çözülmüş kodları masanın üzerine yaydı. On yedi cinayet, on yedi farklı matematiksel tema, on yedi farklı mesaj. Ama şimdi, bu mesajların arasında daha derin bir pattern arıyordu.
Sarah ilk cinayetin mesajını tekrar okudu: “Ben bir değerim.”
İkinci cinayetin mesajını okudu: “Ben bir şekilim.”
Üçüncü cinayetin mesajını okudu: “Ben bir pattern’im.”
Dördüncü cinayetin mesajını okudu: “Ben bir kodum.”
Beşinci cinayetin mesajını okudu: “Ben bir melodi.”
Altıncı cinayetin mesajını okudu: “Ben bir yol.”
Yedinci cinayetin mesajını okudu: “Ben bir gen.”
Sekizinci cinayetin mesajını okudu: “Ben bir yıldız.”
Dokuzuncu cinayetin mesajını okudu: “Ben bir element.”
Onuncu cinayetin mesajını okudu: “Ben bir hamle.”
On birinci cinayetin mesajını okudu: “Ben bir düşünce.”
On ikinci cinayetin mesajını okudu: “Ben bir test.”
On üçüncü cinayetin mesajını okudu: “Ben bir toplum.”
On dördüncü cinayetin mesajını okudu: “Ben bir insan.”
On beşinci cinayetin mesajını okudu: “Ben bir değer.”
On altıncı cinayetin mesajını okudu: “Ben bir geçmiş.”
On yedinci cinayetin mesajını okudu: “Ben bir yer.”
Sarah tüm mesajları bir araya getirdi. Ve o anda, daha derin bir pattern gördü. Bu mesajlar, sadece Alexander Blackwood’un kimliğini anlatmıyordu. Bu mesajlar, bir hikaye anlatıyordu.
“Bu… bu gerçekten de bir hikaye,” dedi Sarah şaşkınlıkla.
Sarah mesajları tekrar okumaya başladı. Ve o anda, hikayeyi gördü. Bu hikaye, Alexander Blackwood’un hayatının hikayesiydi.
“Ben bir değerim… Ben bir şekilim… Ben bir pattern’im… Ben bir kodum… Ben bir melodi… Ben bir yol… Ben bir gen… Ben bir yıldız… Ben bir element… Ben bir hamle… Ben bir düşünce… Ben bir test… Ben bir toplum… Ben bir insan… Ben bir değer… Ben bir geçmiş… Ben bir yer…”
Sarah hikayeyi analiz etmeye başladı. Ve o anda, gerçeği gördü. Bu hikaye, Alexander Blackwood’un kendisini nasıl gördüğünü anlatıyordu.
“Alexander Blackwood, kendisini her şey olarak görüyor,” dedi Sarah.
Sarah hikayeyi daha dikkatli inceledi. Ve o anda, daha derin bir anlam gördü. Bu hikaye, Alexander Blackwood’un kendisini nasıl geliştirdiğini anlatıyordu.
“Alexander Blackwood, kendisini geliştiriyor,” dedi Sarah.
Sarah hikayeyi çözmeye devam etti. Ve o anda, gerçek planı gördü. Bu hikaye, Alexander Blackwood’un kendisini nasıl tamamladığını anlatıyordu.
“Alexander Blackwood, kendisini tamamlıyor,” dedi Sarah.
Sarah hikayeyi tamamen çözdü. Ve o anda, gerçeği gördü. Bu hikaye, Alexander Blackwood’un kendisini nasıl evrenin bir parçası haline getirdiğini anlatıyordu.
“Alexander Blackwood, kendisini evrenin bir parçası haline getiriyor,” dedi Sarah şaşkınlıkla.
Sarah hikayeyi tekrar okudu. Ve o anda, daha derin bir anlam gördü. Bu hikaye, Alexander Blackwood’un kendisini nasıl kabul ettirdiğini anlatıyordu.
“Alexander Blackwood, kendisini kabul ettiriyor,” dedi Sarah.
Sarah hikayeyi analiz etmeye devam etti. Ve o anda, gerçek motivasyonu gördü. Bu hikaye, Alexander Blackwood’un kendisini nasıl onaylattığını anlatıyordu.
“Alexander Blackwood, kendisini onaylatıyor,” dedi Sarah.
Sarah hikayeyi çözmeye devam etti. Ve o anda, gerçek amacı gördü. Bu hikaye, Alexander Blackwood’un kendisini nasıl evrenin bir parçası olarak göstermek istediğini anlatıyordu.
“Alexander Blackwood, kendisini evrenin bir parçası olarak göstermek istiyor,” dedi Sarah.
Sarah hikayeyi tamamen anladı. Ve o anda, gerçeği gördü. Bu hikaye, Alexander Blackwood’un kendisini nasıl her şeyin bir parçası olarak kabul ettirmek istediğini anlatıyordu.
“Alexander Blackwood, kendisini her şeyin bir parçası olarak kabul ettirmek istiyor,” dedi Sarah şaşkınlıkla.
O anda, Sarah’nın aklına bir şey geldi. Belki de bu hikaye, sadece Alexander Blackwood’un kimliğini anlatmıyordu. Belki de bu hikaye, onun geleceğini de anlatıyordu.
Sarah hikayeyi tekrar okudu. Ve o anda, geleceği gördü. Bu hikaye, Alexander Blackwood’un kendisini nasıl tamamlayacağını anlatıyordu.
“Alexander Blackwood, kendisini tamamlayacak,” dedi Sarah.
Sarah hikayeyi analiz etmeye devam etti. Ve o anda, sonu gördü. Bu hikaye, Alexander Blackwood’un kendisini nasıl evrenin bir parçası haline getireceğini anlatıyordu.
“Alexander Blackwood, kendisini evrenin bir parçası haline getirecek,” dedi Sarah.
Sarah hikayeyi çözmeye devam etti. Ve o anda, gerçek sonu gördü. Bu hikaye, Alexander Blackwood’un kendisini nasıl kabul ettireceğini anlatıyordu.
“Alexander Blackwood, kendisini kabul ettirecek,” dedi Sarah.
Sarah hikayeyi tamamen çözdü. Ve o anda, gerçeği gördü. Bu hikaye, Alexander Blackwood’un kendisini nasıl her şeyin bir parçası olarak onaylatacağını anlatıyordu.
“Alexander Blackwood, kendisini her şeyin bir parçası olarak onaylatacak,” dedi Sarah şaşkınlıkla.
O anda, Sarah’nın telefonu çaldı. Arayan Alexander Blackwood’di.
“Merhaba, Sarah. Hikayemi çözdüğünü biliyorum.”
Sarah’nın kalbi hızlandı. “Ne demek istiyorsun?”
“Hikayemi çözdüğünü biliyorum. Ama henüz sonunu anlamadın.”
Sarah düşündü. “Hangi sonunu?”
“Benim hikayemin sonunu, Sarah. Benim nasıl tamamlanacağımı.”
Sarah şaşırdı. “Nasıl tamamlanacağını mı? Sen nasıl tamamlanacaksın?”
“Bu gece öğreneceksin, Sarah. Bu gece, gerçeği öğreneceksin.”
Sarah düşündü. “Hangi gerçeği?”
“Benim hikayemin sonunu, Sarah. Benim nasıl tamamlanacağımı.”
Sarah şaşırdı. “Nasıl tamamlanacağını mı? Sen nasıl tamamlanacaksın?”
“Bu gece öğreneceksin, Sarah. Bu gece, gerçeği öğreneceksin.”
Telefon kapanırken, Sarah masanın üzerindeki çözülmüş kodlara baktı. Alexander Blackwood’un hikayesi, masanın üzerinde duruyordu. Bu hikaye gerçekten de Alexander Blackwood’un nasıl tamamlanacağını mı anlatıyordu?
O anda, Sarah’nın aklına bir şey geldi. Belki de Alexander Blackwood’un hikayesinin sonu, henüz yazılmamıştı. Ama bu son, çok yakında yazılacaktı.
O gece, Boston’un başka bir yerinde, Alexander Blackwood, Sarah’nın hikayesini çözmesini bekliyordu. Masasının üzerinde, kendi hikayesinin sonu duruyordu.
“Çok güzel oynuyorsun, Sarah,” dedi kendi kendine. “Ama henüz oyunun derinliğini anlamıyorsun. Hikayemin sonu çok karmaşık, Sarah. Ve bu, seni değiştirecek.”
—