Bölüm 6

Bölüm 6: Dr. Chen’in Analizi
FBI’ın Boston ofisinde, Dr. Emily Chen büyük bir masanın üzerinde dört cinayetin tüm belgelerini yaymış, katilin psikolojik profilini çıkarmaya çalışıyordu. Sarah Mitchell, Ajan Davis ve Ajan Park, onun etrafında oturmuş, analizini dinliyorlardı.
“Bu katil, klasik bir seri katil değil,” dedi Dr. Chen, masanın üzerindeki fotoğrafları göstererek. “Bu, üstün zekalı bir psikopat.”
Sarah başını salladı. “Ne demek istiyorsun?”
Dr. Chen düşündü. “Klasik seri katiller, genellikle dürtüseldir. Kontrolsüz, plansız hareket ederler. Ama bu katil… her detayı hesaplamış.”
Ajan Davis not aldı. “Nasıl anlıyorsun?”
Dr. Chen masanın üzerindeki notları gösterdi. “Her cinayetinde aynı yazı stili. Aynı el yazısı. Bu, katilin çok düzenli olduğunu gösteriyor.”
Ajan Park başını salladı. “Vücutları da düzenli yerleştirmiş. Hiç savunma yarası yok.”
“Evet,” dedi Dr. Chen. “Bu katil, kurbanlarını öldürmeden önce onları kontrol altına alıyor. Belki de uyutuyor, belki de başka bir yöntem kullanıyor.”
Sarah düşündü. “Peki neden sadece matematik profesörlerini hedef alıyor?”
Dr. Chen gözlerini kapattı ve düşündü. “Bu katil, kendisini çok zeki görüyor. Ve sadece kendisi kadar zeki olanları hedef alıyor. Bu, klasik bir üstünlük kompleksi.”
“Üstünlük kompleksi mi?”
“Evet. Bu katil, kendisini diğerlerinden üstün görüyor. Ve bu üstünlüğünü kanıtlamak için, sadece kendisi kadar zeki olanları öldürüyor.”
Ajan Davis not aldı. “Peki neden FBI ile oyun oynamaya çalışıyor?”
Dr. Chen başını salladı. “Çünkü bu katil, sadece öldürmek istemiyor. O bir mesaj vermek istiyor. Ve bu mesaj, sadece belirli insanların anlayabileceği türden.”
Sarah düşündü. “Yani katil, kendisini anlayacak birini arıyor?”
“Evet. Belki de kendisi kadar zeki olan birini. Belki de… seni.”
Sarah şaşırdı. “Beni mi?”
Dr. Chen başını salladı. “Evet. Bu katil, senin onu yakalayacağını biliyor. Ve bu yüzden sana ipuçları veriyor.”
Ajan Park başını salladı. “Bu çok tehlikeli. Katil, Sarah’yı hedef alıyor olabilir.”
Sarah düşündü. “Ama neden beni hedef alsın?”
Dr. Chen düşündü. “Belki de senin geçmişinle ilgili bir şey. Belki de seni tanıyor.”
Sarah’nın yüzü değişti. “Beni tanıyor mu?”
“Evet. Bu katil, senin geçmişini biliyor olabilir. Belki de seninle daha önce karşılaşmış.”
Sarah başını salladı. “Ben hiç matematik profesörü tanımıyorum.”
Dr. Chen düşündü. “Ama belki de bu katil, sadece matematik profesörü değil. Belki de başka bir kimliği var.”
Ajan Davis not aldı. “Yani katil, sahte bir kimlik kullanıyor olabilir?”
“Evet. Bu katil, çok zeki. Ve kendisini gizlemek için sahte kimlikler kullanıyor olabilir.”
Sarah düşündü. “Peki bu dört cinayet arasında ortak bir bağlantı var mı?”
Dr. Chen masanın üzerindeki dosyaları inceledi. “Her cinayet, farklı bir matematiksel tema kullanıyor. Ama ortak bir bağlantı var: hepsi planlı.”
“Planlı mı?”
“Evet. Bu katil, her cinayeti önceden planlıyor. Kurbanları seçiyor, yerleri belirliyor, zamanları hesaplıyor.”
Ajan Park başını salladı. “Bu çok tehlikeli. Katil, bir sonraki cinayeti de planlamış olabilir.”
Sarah düşündü. “Peki bir sonraki cinayet nerede olacak?”
Dr. Chen düşündü. “Eğer bu katil, coğrafi bir sıra kullanıyorsa, bir sonraki cinayet Boston’un başka bir bölgesinde olacak.”
Ajan Davis not aldı. “Boston College, Northeastern, Brandeis…”
Sarah başını salladı. “Ama bu çok genel. Daha spesifik bir ipucu bulmamız gerekiyor.”
O anda, Sarah’nın telefonu çaldı. Arayan Komiser Rodriguez’di.
“Sarah, yeni bir gelişme var. Profesör Torres’ın bilgisayarında başka bir dosya bulduk.”
“Ne tür bir dosya?”
“Kişisel bir dosya. İçinde senin fotoğrafın var.”
Sarah şaşırdı. “Benim fotoğrafım mı?”
“Evet. Senin FBI kimlik fotoğrafın. Ama bu fotoğraf, senin dosyanda olmayan bir fotoğraf.”
Sarah’nın yüzü değişti. “Bu imkansız. Bu fotoğraf nereden gelmiş?”
“Bilmiyoruz. Ama bu fotoğraf, katilin seni takip ettiğini gösteriyor.”
Sarah telefonu kapattı ve Dr. Chen’e baktı. “Katlın bilgisayarında benim fotoğrafım bulmuşlar. Ama bu fotoğraf, benim dosyamda olmayan bir fotoğraf.”
Dr. Chen başını salladı. “Bu katil, seni takip ediyor. Belki de uzun zamandır.”
Ajan Park başını salladı. “Bu çok tehlikeli. Katil, Sarah’nın her hareketini biliyor olabilir.”
Sarah düşündü. “Ama neden beni takip etsin?”
Dr. Chen düşündü. “Belki de senin geçmişinle ilgili bir şey. Belki de seni tanıyor.”
Sarah başını salladı. “Ben hiç matematik profesörü tanımıyorum.”
“Ama belki de bu katil, sadece matematik profesörü değil. Belki de başka bir kimliği var.”
Ajan Davis not aldı. “Sarah’nın geçmişini araştırmamız gerekiyor.”
Sarah başını salladı. “Benim geçmişimde özel bir şey yok.”
Dr. Chen düşündü. “Ama belki de senin bilmediğin bir şey var. Belki de bu katil, senin geçmişinle ilgili bir şey biliyor.”
Sarah düşündü. “Peki bu fotoğraf ne zaman çekilmiş?”
Ajan Davis bilgisayarı inceledi. “Fotoğrafın metadata’sına bakıyorum. Bu fotoğraf, iki yıl önce çekilmiş.”
“İki yıl önce mi?”
“Evet. Ama bu fotoğraf, senin resmi dosyanda yok.”
Sarah düşündü. “İki yıl önce… o zaman ben başka bir davada çalışıyordum.”
Dr. Chen başını salladı. “Hangi davada?”
Sarah düşündü. “New York’ta bir seri katil davası. Ama o dava çözülmüştü.”
“Çözülmüş mü?”
“Evet. Katil yakalanmıştı. Ama… o katil hapishanede ölmüştü.”
Dr. Chen gözlerini açtı. “Ölmüş mü? Nasıl?”
Sarah başını salladı. “İntihar etmişti. Ama… o katil de matematik profesörüydü.”
O anda, odadaki herkes şaşırdı.
“Matematik profesörü mü?” dedi Dr. Chen.
“Evet. Alexander Blackwood adında bir adam. MIT’de matematik profesörüydü.”
Ajan Davis hızlıca not aldı. “Alexander Blackwood… bu isim tanıdık geliyor.”
Sarah başını salladı. “Ama o adam öldü. İki yıl önce hapishanede intihar etti.”
Dr. Chen düşündü. “Ama belki de ölmedi. Belki de sahte bir ölüm.”
“Sahte ölüm mü?”
“Evet. Bu katil çok zeki. Kendisini öldü gibi göstermiş olabilir.”
Sarah düşündü. “Ama neden?”
Dr. Chen başını salladı. “Belki de seni tekrar görmek için. Belki de seninle oyun oynamak için.”
Sarah’nın yüzü değişti. “Yani bu katil, benim eski davamdan mı?”
“Evet. Ve şimdi seninle tekrar oyun oynamaya başlamış.”
O günün akşamında, Sarah otel odasında otururken, Alexander Blackwood’un dosyasını inceledi. İki yıl önce yakaladığı katil, şimdi tekrar ortaya çıkmış olabilir miydi?
Telefonu çaldı. Arayan Dr. Chen’di.
“Sarah, Alexander Blackwood’un dosyasını inceledim. Bu adam gerçekten ölmüş mü?”
“Evet. Hapishanede intihar etmişti.”
“Peki cesedi kim gördü?”
Sarah düşündü. “Hapishane doktoru. Ama… ceset çok hasarlıydı.”
“Hasarlı mı?”
“Evet. Yangın çıkmıştı. Ceset tanınmaz hale gelmişti.”
Dr. Chen başını salladı. “Yani bu adam gerçekten ölmemiş olabilir.”
“Bu imkansız.”
“Ama bu katil, senin geçmişini biliyor. Ve senin fotoğrafını bulmuş. Bu, tesadüf olamaz.”
Sarah düşündü. “Yani Alexander Blackwood gerçekten ölmemiş mi?”
“Evet. Ve şimdi seninle tekrar oyun oynamaya başlamış.”
Telefon kapanırken, Sarah masanın üzerindeki dosyalara baktı. Alexander Blackwood’un fotoğrafı, masanın üzerinde duruyordu. Bu adam gerçekten ölmemiş miydi?
O gece, Boston’un başka bir yerinde, Alexander Blackwood, beşinci cinayetini planlıyordu. Masasının üzerinde, Sarah Mitchell’in eski fotoğrafı duruyordu.
“Çok güzel oynuyorsun, Sarah,” dedi kendi kendine. “Ama henüz oyunun derinliğini anlamıyorsun.”
—